Vandaag is het exact 1 jaar dat we zonder mama verder moeten leven. Het onvermijdelijke gebeurde en niemand had er vat op. Ook al wisten we dat het zou gebeuren, toch kwam het heel hard aan.
Ondertussen zijn we één jaar verder. Er wordt nog dagelijks over mama gesproken binnen onze familie. Dit vooral tussen kleine meid en mezelf. Kleine meid heeft een knuffel omgedoopt tot meetje en die moet samen met Lala en Fluffie heel vaak mee. Ze slapen ook met zijn viertjes ‘s nachts in 1 bed.
Ik ben echt blij dat kleine meid en meetje zoveel aan elkaar gehad hebben. Dat ze samen dingen beleefd hebben, dat ze kattenkwaad kunnen uitsteken hebben. Dat ze elkaar hebben gesteund in goeie en kwade dagen. Ze stonden er telkens voor elkaar. Dit ondanks dat we toch niet dicht wonen, maar die band die is enorm hecht geweest en nog steeds.
Nu heeft kleine meid heel veel over voor haar peetje, ook al toont ze het niet direct of ook al heeft ze een kwadebui, toch… Ze weet heel goed dat ze fout geweest is na een onnodige scène ten opzichte van haar peetje. Haar peetje is haar held, haar peetje wil ze dagelijks horen (ook al is het maar 2 min., ze heeft hem gehoord anders gaat het haar precies niet goed). De laatste 2 weken moest peetje mee naar meetje, zonder hem wou ze niet gaan. Ze ziet ze allebei enorm graag en vindt het heel erg dat ze meetje niet nog eens kan knuffelen.
Na de eerste hittegolf dit jaar hebben we beslist dat het onmogelijk is om echte planten bij meetje te plaatsen. Om er dagelijks heen te gaan is dat niet echt mogelijk en bij zo’n temperaturen zien de planten heel hard af. Ik heb de vorige potten uitgekuisd en met kunstbloemen, van potten die kapotgevroren zijn, heb ik nieuwe potjes gemaakt. Zo is het bij mama toch wat fleurig. Mama zag ook heel graag bloemen, ze had er altijd in huis en kreeg er regelmatig. Ze kon daar zo van genieten.
Mijn broer heeft een lichtje geplaatst op zonne-energie, zo is het niet pikdonker bij meetje. Het zijn de kleine dingen die het doen.
Ik mis mama regelmatig. Het zit hem vaak in kleine dingen. Iets die je niet weet en waarvan je wist dat je het haar kon vragen en je antwoord zou hebben. Het eens bellen overdag op een verlofdag om te horen hoe het bij haar was. Dat ene recept van haar dat je eens wil maken, maar dat je niet eens weet hoe je het moet kruiden waardoor het mislukt. De pluimen die je kreeg als iets gelukt was. De moed die ze gaf als ik iets niet zag zitten, … Ik mis haar echt hard. Kon ik haar nog maar één keer een knuffel geven en zeggen hoeveel ik van haar hou. Niemand kan haar vervangen en niemand mag dat proberen. Mama was en is en blijft uniek.
1 jaar zonder mama, het is geen evidente. Maar er is maar 1 weg en die is vooruit en zoveel mogelijk positief zijn. Dat is ook wat zou zou willen dat we doen.
Reageer