Vandaag (verschijndatum blog) is het exact 4 jaar geleden dat we mama moesten afgeven. In die vier jaar is al zoveel gebeurd, zoveel dingen waarbij we mama konden betrekken. Maar helaas kunnen we dat niet meer.
Toch hoop ik dat mama ons kan zien, volgen, helpen, …. van waar ze ook mag zijn. Ik hoop dat ze kan zien wat we allemaal stap voor stap verwezenlijken. Ik hoop dat ze ons verder de steun kan geven om in alles verder te groeien.
Het waren vier woelige jaren, maar we hebben ons er toch wel door geslagen. We zijn niet van plan om op te geven en we blijven aan haar denken.
Mama, onze steun en toeverlaat.
Daarom heb ik onderstaande tekstje geschreven.
4 jaar geleden nam je afscheid,
4 jaar geleden, maar we missen jou nog steeds.
Er gaat geen week voorbij of er wordt over jou gepraat,
er gaat geen week voorbij of er wordt aan jou gedacht.
Mama, we zien je graag.
Mama, we missen jou nog steeds.
Meetje, je bent nog steeds mijn heldin zonder cape.
Meetje, bij jou vind ik nog steeds steun.
Dankjewel mama voor alles wat je voor ons gedaan hebt.
Dankjewel mama dat je altijd voor ons klaar stond.
Weet dat we jou nooit zullen vergeten.
Weet dat we jou altijd zullen blijven missen.
Dankjewel om zo te stralen aan de hemel!
Deze blog is niet gesponsord.
Foto door Carl Davis
