Het lijkt nog maar pas geleden dat het nieuwjaar was, maar ondertussen is het al terug Allerheiligen en Allerzielen.
In oorsprong is Allerheiligen de dag waarop de heiligen herdacht worden en Allerzielen de dag waarop de gewone mensen herdacht werden. Tegenwoordig loopt dat wat door elkaar, niet zo abnormaal toch?!
Op Allerheiligen denken we des te meer aan al onze familieleden en vrienden die niet meer onder ons midden zijn. Ze maken nog steeds deel uit van onze familie- en vriendenkring. Ze zitten vast in de vele mooie herinneringen die gemaakt werden doorheen de jaren.
Zoals jullie weten is mijn mama een paar jaar geleden overleven, ook dat is al 4 jaar geleden. Die tijd gaat zo snel en toch voelt het met momenten als de dag van gisteren. Het moment zelf kan ik nog zo voor de geest halen, de momenten erna ook. Het blijft oneerlijk om iemand zo vroeg te verliezen.
Onze kleine meid spreekt nog steeds over haar meetje, haar steun en toeverlaat. De persoon waar ze alles aan toevertrouwde toen ze nog klein was. Het feit dat een kind herinneringen maakt vanaf een jonge leeftijd en deze zich later ook herinnerd is voor mij glashelder. Kleine meid weet heel goed wie haar meetje was en wat ze voor elkaar betekend hebben in die 6 jaar dat ze elkaar gekend hebben! Ze waren als twee handen op één buik en konden samen gniffelen als de beste en achteraf zogezegd van niets weten. 😉
Ook ons zul je in de periode van 1 november op het kerkhof terug vinden. Een dag om even stil te staan, even rustig nadenken en ingetogen mama herdenken. Ze krijgt ook een mooie chrysant en dezelfde hebben wij aan onze voordeur staan. Het zit hem in de kleine dingen. Zo is mama nog steeds onder ons en wie weet kan ze ons nu beschermen. Dat hoop ik althans.
Deze blog is niet gesponsord.
Foto door Евгения Егорова
