Allerheiligen en Allerzielen zijn twee feestdagen met een zwart boordje. Op beide dagen herdenken we onze doden, al onze geliefden die we missen. Er zit er wel een verschil tussen beide feestdagen. Wat het verschil juist is, kun je in een voorgaande blog lezen.
Op Allerheiligen en/of Allerzielen herdenken we onze dierbaren die we verloren zijn en meestal brengen we hen dan een bezoekje op het kerkhof, tenzij ze thuis opgeborgen staan of elders uitgestrooid zijn. In de aanloop naar deze dagen zie je het kerkhof opfleuren, overal verschijnen mooie bloemen, veelal zijn het chrysanten. Anderen plaatsen dan mooie bloemstukjes, al dan niet echt of namaak.
Tijdens deze dagen wordt de grijzige bedrukte sfeer van het kerkhof opgefleurd door de vele mooie kleuren die iedereen meebrengt om zijn of haar plaatsje op te fleuren, om zijn of haar geliefde in de bloemetjes te zetten. Het is een moment om eventjes stil te staan, om te reflecteren.
Ook wij zullen bij mama de mooie chrysanten plaatsen. Ze fleuren het geheel mooi op. En mama verdient dat echt, ze is en was een topmama! Ik mis haar nog dagelijks. Ook Kleine meid is regelmatig nog bezig over haar meetje, ze waren niet voor niets twee handen op één buik. Wat ben ik blij dat ze elkaar hebben mogen kennen en dat ze toch wel momenten samen beleefd hebben die Kleine meid voor de rest van haar dagen kan en zal koesteren.
Ook aan onze voordeur staat een pot chrysanten. Deze planten kunnen tegen een stootje en geven toch de nodige kleur in deze almaar korter en kouder wordende dagen. Dit jaar hebben we gekozen voor een roze exemplaar, het is eens iets anders dan de klassieke kleuren.
Met deze blog wil ik iedereen die het moeilijk heeft een hart onder de riem steken. Samen zijn we veel sterker dan alleen, samen raken we vooruit!
Stay safe & be positive!
Niets uit deze blog is gesponsord.
