Het was al een tijdje geleden dat er een boek besproken werd op de blog. Ik ben het lezen nog niet verleerd hoor, maar de boeken die ik las waren minder interessant voor de blog. 🙂 Dat denk ik toch. Zo’n 6 weken geleden ben ik naar de bibliotheek geweest en heb ik een voorraad ingeslagen van 3 boeken. En weet je, gelukkig heb ik deze heb ik allemaal gelezen gekregen, flink hé. Eentje van deze boeken is ‘Als sterren aan de hemel staan‘ van Mhairi McFarlane.
Ik weet niet of jullie dat weten, maar als ik naar de bibliotheek moet, dan krijg ik al de kriebels. Dat is een plaats waar ik niet graag ga, er zijn veel te veel boeken en ik vind niet wat ik zoek of wil. Maar zo af en toe kan ik er wel langs gaan en ervan genieten. Het klinkt raar en onlijmbaar, maar toch… Het is zo. Awel 6 weken geleden was zo’n keer. Kleine meid was op haar gemak boekjes aan het kiezen, Jeroen ook en ik was aan het wandelen tussen alle boekenrekken. Het is echt onvoorstelbaar hoeveel boeken er in zo’n bibliotheek staan en wat voor kleuren die kaften allemaal hebben. De ene ziet er al aantrekkelijker uit dan de andere, sommige wekken bij mij totaal geen interesse op terwijl andere dat dan weer wel doen.
Bij dit boek ging het heel gemakkelijk. Dat stond geëtaleerd op de kop van een rek in zo’n presentatierekje. Je kent dat wel, opvallend in het zicht. Ideaal, dan valt er niet te zoeken 😉 De kaft sprak me direct aan. Het lettertype was speels en er werden felle kleurtjes gebruikt. Best wel raar hoe je aan het uitzicht van de kaft het gevoel kan hebben dat het boek me wel zou aanspreken. Na het lezen van de korte inhoud nam ik het mee.
Ik heb het boek wel als laatste van de drie gelezen, dat om de spanning nog wat te bewaren 😀 Dan bleef het boek met de schoonste kaft over als laatste en als ik in tijdsnood zou komen, dan zou dat me er vermoedelijk wel toe aanzetten om het boek uit te lezen.
In het boek kwam ik een paar dagen geleden onderstaande tegen. En verdorie, wat slaat dat spijkers met koppen 😮 We zijn allemaal nooit tevreden met wat we hebben. Doordat we minder tevreden zijn, voelen we ons minder gelukkig en zo komen we in een vicieuze cirkel terecht. Straf hé.
Ik vind het echt wel straf dat zoiets een mens kan aanzetten tot nadenken. Nadenken over wat we hebben en waarom we het hebben en waarom ons dat gelukkig maakt en waarom we vinden dat het niet goed is of niet goed genoeg is?
Ik zou ook graag een villa met zwembad en ….. hebben, maar zal dat me gelukkiger maken? Ik denk het niet, eigenlijk ben ik daar vrij zeker van. Ik denk dat je meer waarde haalt uit dingen die je zelf maakt, renoveert, decoreert, … Door dit te doen kun je er een verhaal rond bouwen. Die verhalen kunnen dan jaren meegaan. 🙂 En ik denk dat je daardoor gelukkiger wordt.
Laten we met zijn allen op zoek gaan naar de zaken/gevoelens die we hebben en die ervoor zorgen dat we gelukkig worden. Alle andere zaken zouden we overboord kunnen gooien, maar helaas is dat niet zo eenvoudig. Maar als we al beseffen wat ons gelukkig maakt, dan zijn we al een stapje verder! 🙂
Let it go en grasduin eens in jouw gevoelens, herinneringen en spullen. Misschien komt er spontaan een glimlach op jouw gezicht. Een glimlach die jou een gelukkig gevoel kan geven.
Het boek zelf vond ik eigenlijk wat langdradig, maar wel mooi. Het is echt een boek om te lezen op momenten dat je alle andere zaken van de dag wil afronden. Een boek om niet bij na te denken dus. Het is ook herkenbaar geschreven waardoor het heel verstaanbaar overkomt.
En… als je het wil ontlenen in onze bibliotheek… ik breng het binnen en het ligt voor een ander ter beschikking. 🙂
Dit boek is niet gesponsord.
De tekst bevat ook affiliatie links.
