Corona heeft eventjes voor ons allen op de pauze-knop gedrukt. Dat is de knop dat we met zijn allen niet vinden of niet wilden vinden. Een teken dat we met zijn allen te hard op het gaspedaal stonden.
We gaan er altijd vandoor en telkens meer en telkens drukker. Het wordt telkens jachtiger om te leven. Je moet op tijd op school zijn, op tijd op het werk, op tijd op de afspraak, op tijd… Precies het Witte Konijn van in Alice in Wonderland. Kennen jullie deze nog?
Ook is het nooit genoeg. Als we 1€ hebben, dan willen we er direct 2€ van maken. Of als onze trap gepoetst is, dan willen we ineens het hele huis gepoetst hebben.
Sinds Corona ben ik daar echt over beginnen nadenken. Het is niet zo evident om alle balletjes in de lucht te houden. We werken beide fulltime en we hebben één dochter die op school moet zijn. Voor gezinnen met meerdere kinderen is dat nog moeilijker, denk ik. Wij hebben ook geen grootouders die bijspringen en onze blogs vragen ook wel de nodige aandacht. Dat is natuurlijk een keuze die we zelf gemaakt hebben.
Ook al heb ik daarover nagedacht en gedacht dat ik mijn leven kon ‘beteren’… Makkelijk is het toch niet hoor. Als ik bezig was met de veranda schilderen… Tja… Op 1,5 dagen was mijn keuken en veranda geschilderd, excl. het plafond die erin zit. Dus dat was van vooruit met die geit. Het nadeel is dat mijn spieren wat protesteerden. Na het verlof heb ik heel veel hooi op mijn vork genomen, alleen was die vork een dessertvorkje en het hooi de grootte van 2 balen stro. Niet echt in proportie en de keel protesteerde. Het teken dat mijn reserve toch wel te laag gezakt is.
Hoe los je nu zoiets op? Ewel ja… Goeie vraag. Ik probeer nu echt bewust tijd te maken voor sommige zaken. Zo ben ik al eens vroeger gestopt met werken om mijn strijk te doen. Zot! hoor ik je denken. Nee, nee, zelfbescherming noem ik dat. Op die manier was die strijk gedaan en moest ik daar ’s avonds niet meer over stressen.
Voor het slapengaan kruip ik ook onder het deken met een goed boek of het e-book. Zo zijn er wel al wat boeken gelezen dit jaar. Dat zorgt ervoor dat mijn dag verwerkt raakt en ikzelf tot rust kom en een goede nachtrust heb.
De laatste tijd probeer ik ook echt tijd te maken om blogonderwerpjes te zoeken en het berichtje vervolgens te typen en te publiceren. De enige zijn al luchtiger dan de andere, de ene zijn al beter geschreven dan de andere. Maar of het nu goed geschreven is of niet, het is een soort van rustpunt, een momentje voor mezelf.
Hoe hebben jullie de afgelopen periode beleefd? Heb je ook op pauze gedrukt? Hebben jullie zaken aangepast in jullie leven? Leven jullie bewuster en maak je iets meer tijd voor jezelf?
Dit is niet gesponsord en mijn eigen mening.
