Het einde van de zomer is ondertussen ook weer achter de rug. Het was een rare zomer, eentje zoals we er nog nooit één gehad hebben.
Na zoveel jaar staycation wou ik er eigenlijk eens tussenuit. Het land was al gekozen, dat was niet moeilijk. Het zou Italië worden. So far, so good. Het was dan ook nog maar december 2019, niets aan de hand dus. Aangezien wij geen snelle boekers zijn, werd er niets geboekt, moesten we nog een regio kiezen. Maar er was nog tijd zat. Je kent dat wel.
Dat is ons geluk geweest, want naarmate de dagen en maanden verstreken werd het meer en meer duidelijk dat het dit jaar geen Italië zou worden in de zomer. Hoe graag we het ook wilden, nee, dat zou het niet zijn. De zomer en corona hadden iets anders in petto, maar wat?!
Dat was een vraagteken voor iedereen. Niemand wist en weet hoe het virus zal overleven, hoe het zich zal verspreiden of zal het even snel verdwijnen alsof het gekomen is? Dat laatste leek sowieso al te mooi om waar te zijn, dus daar zullen we alvast nier meer op hopen.
Wat bracht de zomer dan wel? Een vakantie dicht bij huis, slapen in het eigen bed en de was en plas die doorliepen. Maar wel met zijn allen en we waren op regelmatige basis thuis voor Kleine meid. Kleine meid had een leuke vakantie al spelend, lerend en op haar eigen ritme. Dat eigen ritme ligt veraf van het ritme van school hoor. Mja… Het is dan ook eerder een avondmens.
De grote vakantie was een samenloop van drukte en verlof, maar uiteindelijk wel leuk en we hebben genoten op onze manier onder het motto ‘Niets moet en bijna alles mag’.
Het is een zomer geweest om in te kaderen, een zomer waarvan ik het gevoel heb dat het een kantelmoment betreft op een aantal vlakken. Of dat klopt… dat zal de toekomst uitwijzen.
Het belangrijkste is: we hebben genoten van de kleine dingen in het leven!
Hoe was jullie zomer?
Dit bericht is niet gesponsord.
