Een haarband naaien, het verhaal er achter.
De dochter heeft hele mooie lange en fragiele haren. Door het mooie zonnige weer bleekt haar haar af. Als je er dan veel een haarrekker in doet, dan wordt het haar gebroken of nestelt het rond de haarrekker.
Ook is het dagelijks dragen van een staart op de duur wel een saaie affaire, ook al maken we er een breistaart etc. van.
Een diadeem heeft hier ook al de revue gepasseerd, maar dit is goed voor 1 dagje. De dag erna komt de opmerking, dat duwt wel aan mijn oren. Ook is dat niet praktisch met een zonnebril. Dus ik kan ze eigenlijk geen ongelijk geven.
Een gewone haarband is ook al gepasseerd en als redelijk bestempeld. Het kan comfortabel zitten, maar toch schuift dat makkelijk omhoog en zo het hoofd af.
Aangezien ik eens iets anders met haar haar wou doen, ging ik in het voorjaar aan het googlen. Maar googlen is 1 ding, de mogelijke oplossing vinden is 2. Ik had al gevonden dat er haarbanden in de mode waren met een ijzerdraad in. Alleen, waar vind je nu zoiets? Dat bleek niet zo’n makkelijke zoektocht.
Deze zomer waren we op een evenement en liep er een kindje rond van een medeblogster met zo’n coole haarband. De mama vertelde me dat ze dit op een festival gekocht hadden en dat die dame het zelf maakte. Ze legde me ook uit dat het eigenlijk een ‘buisje’ van stof is met een ijzerdraad er in en dat met een beetje handigheid en een naaimachine dit wel een haalbare kaart moest zijn. 🙂 Ik heb dit idee nog een aantal weken laten sudderen en rijpen tegelijk.
We waren tijdens ons verlof toevallig in een Action en daar hadden ze gepaste ijzerdraad voor zoiets voor nog geen euro! Meepakken die handel. Zo hadden we toch al de ijzerdraad 😉 In de Veritas stonden de stoflapjes in reclame, nog eens meepakken die handel. En zo lag het 1 week op onze tafel in de veranda, verder te sudderen en rijpen. 😉 Een plan komt niet in 1 dag hé 😉
Jeroen heeft dan het internet afgeschuimd naar een uitleg hoe ze zoiets maken, maar na dat te lezen heb ik toch mijn eigen gedacht uitgewerkt. Iets met een West-Vlaming en koppigheid?! En dit op de zondagavond rond een uur of 9-10 ’s avonds. 😉
Ik ging aan het meten, knippen en stikken. Het ging niet zoals ik direct wou, even rechtzetten en verder doen en zo raakte de haarband af. Maandagochtend, de eerste schooldag zou van start gaan, heb ik deze op haar hoofd geplaatst. Het paste goed, maar het volgende exemplaar zal ik toch een paar centimeter langer maken 😉 Ze is er de hele dag mee naar school geweest en ’s avonds stond deze er ook nog op! Een overwinning. De tweede dag was deze na het school verdwenen, dit door het turnen en ze had die ergens gelegd. Onze sloddervos was dus ook van de partij… Gelukkig heeft ze deze ondertussen terug en vandaag kreeg ik de leuke opmerking dat het leuk was om zo’n haarband in te hebben. Het doet geen pijn en valt er niet af. Leuk toch? Ze vroeg ineens of ik er nog zou maken van de andere stofjes 😉
Dus we weten wat doen de komende tijd.
Hieronder vinden jullie een fotootje waar de haarband iets of wat zichtbaar op is.
De materialen zijn zelf gekocht, niet gesponsord. Het naaimachine werd van mama en papa geleend. 🙂 Het is leuk en rustgevend.
