Begin december kwam het eerste deel van de saga van de valpartij online, dit kun je hier nalezen. En nu is het tijd voor een update, want….
Begin mei ben ik, na overleg met de specialist, opnieuw beginnen werken in mijn 4/5de regime. Want ja, een paar maand voor mijn valpartij was ik begonnen met mijn ouderschapsverlof aan 1/5. 🙂
Dus… Even een korte resumé.
- 13/07/’24: de dag van de valpartij en het volledig thuis zitten
- begin december 2024: parttime van mijn 4/5 aant werk
- begin mei 2025: 4/5de terug aan het werk.
Ik krijg en kreeg vaak reacties in de trend van, ‘Amai, dat was lang. Dan zul je nu wel volledig genezen zijn zeker?’. Of toen ik nog thuis was ‘Wanneer ga je nu eigenlijk weer terug aan het werk?’.
Ik moet je niet vertellen dat dit niet zo’n leuke vragen zijn zeker? Precies of je doet niet hard genoeg je best om terug 100% te raken, terug alles te kunnen zoals er voor. Terug je goed te voelen en vertrouwen te hebben in de schouder en dit met de minste (of liefst: geen) pijn.
Deze vragen zijn mede de reden waarom ik terug ben gaan werken. Ja, tijdens de herstellingsfase is er een complicatie opgetreden die het hele proces hard vertraagd heeft. Iets die mentaal moeilijk was, iets die extra pijnlijk was, iets die niet te voorkomen was. Een spontane reactie van mijn schouder… Door die reden kon er niet geforceerd worden en…
zit ik tot op heden met nog steeds belemmeringen in mijn bewegingen. Dat ondanks de vele kiné, de vele oefeningen, de vele stretch-bewegingen, etc. Ook gewichten heffen… dat is terug opbouwen.
Dus kortom, ik ben terug aan het werk. Je kan me dus 4 dagen in de week achter mijn bureau of ergens te velde aan het werk vinden. Kan ik alles? Nee, maar daarvoor heb ik een mond gekregen. Daarvoor dien ik eigen collega’s of collega’s van een andere dienst in te schakelen. En vaak helpen zij me met een glimlach verder.
En ja, ik durf er soms tegen zondigen omdat ik denk van jah, dat lukt me wel… 🙂 Ken je het? De plantrekker? Maar dat probeer ik toch tot een minimum te beperken of aan te pakken met alle tips en hulpmiddelen die er voor handen zijn. 🙂
Ondertussen zijn we een 3-tal weken verder en valt het mee. Ik heb meer pijn, maar ik weet wat er aan te doen zonder medicatie om het draaglijk te maken en houden. Dus zie je mij eens abnormale bewegingen maken? Dat zal wel één van die bewegingen zijn om verlichting te brengen 😉
Het is het proces van Echternach, maar we komen er wel.
Voor wie nog een vatje geduld heeft, dat is nog steeds welkom 😉
Voor wie in hetzelfde straatje zit? Heel veel succes en hou moed. Het komt goed, met vallen en terug opstaan! Echt waar. Blijven kijken naar het positieve en er blijven in geloven. En vooral jezelf toespreken: ‘Ik kan dat!’
