Het verhaal van de Bomma en het vergrootglaasje, een mooi en inspirerend verhaal. De bomma van Jeroen was een fervente quilter. Ze naaide echt heel graag en ze heeft heel wat quilts gemaakt zowel met de naaimachine als met de hand. Echt knap hoor. Zo hebben wij een kaartjeshouder om aan de deur te hangen tijdens de kerstperiode, een herfstloper voor op de salontafel, …
Weet je, ik kan dat soms zo echt bewonderen. Gewoon verwonderd dat dat ooit losse lapjes stof waren die nu aan elkaar genaaid zijn en die lapjes staan dus perfect aan elkaar, gemaakt door iemand met veel geduld. Ik ben best wel verwonderd dat iemand daar zoveel geduld en tijd voor gehad heeft.
Om dat perfect aan elkaar te kunnen naaien had ze de laatste jaren een klein vergrootglaasje. Een gewoon simpel vergrootglas, met een zwart plastieken handvat. Het is dus helemaal geen speciaal item. Vanaf dat Kleine Meid het vergrootglaasje ontdekt had heeft ze er een zwak voor. Iedere keer ze bij de Bomma op bezoek ging speelde ze daarmee.
Het ging zo ver dat ze het op een dag mocht meenemen naar huis om het de volgende keer terug mee te brengen. Zo gezegd zo gedaan en dat werd een gewoonte.
Ondertussen is de Bomma al een tijdje overleden, en het vergrootglaasje heeft zijn rust bij ons thuis gevonden. Allé rust kun je het niet noemen. Regelmatig loopt Kleine Meid rond met het vergrootglaasje, op zoek naar details op iets of om beestjes buiten te bekijken of … En dan is ze zo fier als een gieter dat het vergrootglaasje van haar Bomma was en dat het nu van haar is. Niemand mag het hebben, maar het mag wel geleend worden voor een beperkte periode 😉
Soms kunnen kleine zaken voor zo’n groot geluk zorgen. Fantastisch toch!
Dit is een niet gesponsorde blog.