Carnaval blijft altijd een beetje specialer als je er zelf ooit in meegedaan hebt. Mooie en plezante verhalen kan ik je daarover vertellen, maar dan kom je best even op de koffie 🙂
Yentl is al ieder jaar meegeweest naar het Carnaval in Poperinge, van ongeboren kindje tot nu. Ieder jaar keek ze al haar ogen uit naar de grote wagens die voorbij kwamen en de, soms raar, verklede mensen.
Dit jaar was het het eerste jaar dat ze het echt bewust meemaakte. Voor het vertrekken moest haar cape van Elsa nog aan. Tijdens de reclamekaravaan kon ze snoepjes rapen en dat deed ze heel graag. Ook kreeg ze een cakeje van een groep uit Roeselare. Haar cape moest al snel uit, want ze kon niet goed genoeg bewegen, vond ze. Ze was preus lik fjirtig dat ze zoveel snoepjes had verzameld en dat ze een cakeje gekregen had.
Tijdens de stoet zelf vond ze het zeer indrukwekkend, ze bleef ook flink op den dam staan. Soms was het muziek wat luid en deed ze haar handjes aan haar oortjes om deze te beschermen. Ze keek soms echt heel verwonderd naar de mooie wagens, de gek verkleedde mensen, de steltlopers, de muziekinstrumenten, … Haar gezicht straalde.
Een kindje gooide confetti over haar en ze keek wat verbaasd. Na een beetje uitleg vond ze het niet meer erg. Van een ander kindje kreeg ze een handje vol confetti die ze mocht uitgooien, lief hé.
Het was een onvergetelijke namiddag voor haar, iets dat ze voor het eerst heel bewust meemaakte. Volgend jaar zijn we normaal terug van de partij!
