#ouderzonden – superbia

1 februari: Superbia (hoogmoed – hovaardigheid – ijdelheid)
Waarom ben jij een goede ouder? Waar blink jij in uit?

Toen Annelore van Compleet Geluk vroeg of ik mee wou bloggen over #ouderzonden, een projectje van haar en Romina van Big City Life, heb ik mij direct kandidaat gesteld. Het leek me wel eens leuk om verder te denken aan de hand van de zeven hoofdzonden en dit met betrekking op het ouderschap. Dus hier alvast het eerste berichtje in de nieuwe reeks #ouderzonden.

Dat is nu eens een goeie vraag, maar dat zijn ze eigenlijk allemaal… Ik ben er nu toch wel al een paar weken over na aan het denken. Ik heb zo eerst de lay-out en tags in orde gemaakt van dit bericht en vervolgens de publiceerdatum ingevuld. Op die manier zat er echt wel druk achter om de vraag beantwoord te krijgen 😉 Tja, sommige mensen presteren nu eenmaal beter onder druk, maar die mag ook weer niet te hoog zijn. En nu heb ik dus nog steeds niets getypt als antwoord op de vraag. Typisch…

Denk Stephanie en draai niet rond de pot, erin roeren mag ook wel eens. Heumz…

Daar gaan we dan, 3-2-1-GO!

Waarom ben jij een goede ouder?

Ewel ja, ik vind het belangrijk dat kleine meid kan evolueren op haar tempo. Zo gaat ze regelmatig met grote sprongen vooruit en dan weer blijft ze eventjes ter plaatse trappelen. Het laatste voorbeeldje hiervan is haar tutje. We hebben zo vaak geprobeerd om haar tutje af te nemen en mee te geven met de Sint of Paashaas, maar telkens was ze er zelf niet van overtuigd en gaf ze aan dat we haar veiligheid afnamen. Dat wou ik echt niet. Het is niet de bedoeling dat je de veiligheid, geborgenheid van een kindje afneemt als ze er nog niet klaar voor zijn. Dat is mijn insteek in de hele opvoeding van onze kleine meid. Van de ene op de andere dag heeft ze beslist om echt wel zonder tut te gaan slapen, nog 1 nachtje om afscheid te nemen en dan daarna was het ook effectief gedaan. En het lukt haar dus wonderwel goed! De tutjes liggen dus nog binnen handbereik, maar ze laat ze gewoon links liggen. 🙂

Ook zorg ik heel graag voor kleine meid. Ik wil niet dat ze iets te kort komt, maar ze mag ook niet verwend worden. Ook worden tv, pc en dergelijke beperkt zodat ze ook weet dat het leven nog spelen en meehelpen omvat. Ze is ook leergierig en vraagt dikwijls zelf om mee te helpen als het haar interesse gewekt heeft. Het mag dan nog zo moeilijk zijn, ze zal meehelpen of op zijn minst meekijken en aangeven.

Wat ik ook belangrijk vind is dat ze ‘s morgens weet wat ze die dag in school zullen doen. Zo heb ik de kalender van de Colruyt omgevormd tot ‘volg’kalender voor de schoolse activiteiten. Gaan ze naar de bibliotheek, dan kan ze dat terugvinden op de kalender. Het helpt haar echt wel om haar dagje te plannen. Ook staat ze er iedere morgen toch wel even voor. Leuk dat zo’n dingen geapprecieerd worden door een vijf jarige. Willen jullie hier eens een blogje over lezen? Zoja, laat maar weten in de reacties.

Waar blink je in uit?

Dat vind ik echt een moeilijke. Voor mij is dit niet hetzelfde als de voorgaande vraag. Uitblinken is nog beter dan ergens goed in zijn, maar hangt dat niet wat van hun leeftijd af?

Ik probeer alles georganiseerd te krijgen dat er een evenwicht is tussen school-buitenschoolse opvang-ons werk. Dat is niet altijd even simpel, maar moeilijk gaat ook zeker? Tot op vandaag vind ik dat dit toch goed lukt. Misschien blink ik daar wel in uit zonder dat ik het zelf besef?

Moesten jullie op deze vragen nog betere antwoorden weten, geef ze gerust door. Misschien leer ik nog wat over mezelf. Een mens is gemaakt om te blijven leren 😉