Die bewuste morgen was het geen wow-weer, maar wel droog. Ideaal wandelweer dus. In het nieuws was er geweest dat de heide bloeide in de Kalmthoutse Heide en dat wilden we met onze eigen ogen ook wel eens zien. Op voorhand had Jeroen de website gecheckt en we kozen de wandeling van 8,5km, het schaap genaamd. We hadden tijd, dus waarom niet. 🙂 Auto in en richting Kalmthout om te gaan wandelen.
Ik had de goeie camera meegenomen zodat ik deftige foto’s kon nemen. Al blijft de droom van nog een deftigere camera 🙂
Maar in tussentijd doet deze zijn werk zoals het hoort, als je hem toch correct gebruikt. Een instelling fout en het kan om zeep zijn.
We hebben ons geparkeerd niet ver van een restaurant op een parking, eigenlijk niet zover van de ingang van het park. De wandeling start in het bos en loopt zo verder naar zanderige ondergrond. Op een bepaald moment kun je echt een zandvlakte op waar koeien en paarden staan te grazen. Die vlakte is echt heel groot en het is zoeken om de beestjes te zien, allé beestjes 🙂 beesten is een beter woord.
Het wandelen op de zandvlakte was wel vermoeiend, zowel door de zon die ondertussen scheen, maar ook door het losse zand waardoor je moet ploeteren. De dochter zag het op een bepaald moment niet meer zitten, maar terugkeren was geen optie. Dus hebben we een slok water gedronken en hebben we verder doorgezet en met de nodige bemoedigingen heeft ze de dieren gevonden en liep het wandelen daarna precies terug vanzelf.
Na de vlakte kom je terug in bebost gebied, daar staat ook een uitkijktoren. Deze toren zullen ze vervangen door een nieuwe, maar is momenteel nog toegankelijk. Kleine meid vond het eng om naar boven te wandelen op een trap uit roosters, want ze zag heel de tijd de grond en dat ze hoger en hoger kwam. Ze is uiteindelijk gestrand op het eerste plateau, maar ze was echt fier op haarzelf. De volgende keer een plateautje hoger?
We waren bijna ten einde, dat dachten we toch. Niets bleek minder waar. We werden nog verder geleid door het bos en dan door een open vlakte en nog door een bebost gebied en daar, in de verte, was de ingang waar we gestart waren. 🙂
Echter was dat buiten het schattenzoeken van de dochter gerekend. Ze had al veel gewandeld, maar… ze had nog geen schat gevonden. En ze zou en ze moest een schat vinden, ook al moest ze daar nog eens 5 km voor bij wandelen. Zo gezegd, zo gedaan. Jeroen heeft zijn app in gang gestampt en we zijn beginnen wandelen en zoeken naar de schat. Het was helemaal geen evidente, maar… we hebben ze gevonden! Kleine meid was echt heel blij dat ze er eentje gevonden had.
Helaas zijn de foto’s hiervan mislukt, aja… Jeroen had de kodak op een verkeerde instelling gezet. Slimmeke… Het zijn foto’s met speciale effecten.
Toen we terug bij de auto waren hadden we 12,5km gewandeld. Niet mis hé en dit voor totaal niet geoefende wandelaars 🙂 Het was wel heel leuk, maar we waren allemaal de ‘kitte’ af. 🙂
Weet je wat ik wel onthouden heb uit deze wandeling? Ga daar niet naartoe met je witte sneakers aan… Je hebt gegarandeerd poetswerk en het gaat er echt niet gemakkelijk af. Sandalen zijn ook geen topper.
Toen ik mijn schoenen afdeed, zag ik ook nog een blauwe teennagel… En dat doet dus geen pijn hé en het is eens wat anders dan rode nagellak 😀
Misschien toch eens denken aan deftige wandelschoenen nu we de laatste tijd veel meer wandelen dan voorheen?
Niets werd gesponsord.
