Een tijd geleden kreeg ik het nieuws dat we de Mobiliteitsapp van VAB mochten testen. Deze app is tot stand gekomen door een samenwerking met Olympus. Het is de bedoeling om de app te testen bij zoveel mogelijk personen om zo de kinderziekten eruit te halen en te zien of het een degelijke oplossing is naar mobiliteit toe. Want we weten allemaal dat er dagelijks ettelijke kilometers file staan op de Belgische wegen en dat de gloriejaren van Koning auto achter de rug zijn. Er zijn namelijk teveel auto’s op de baan waardoor zijn glorie wat achteruit gaat.
Ik heb eerst de nodige installaties gedaan en de nodige profielen aangemaakt zodat we aan de slag konden. Eigenlijk neemt dit proces wel wat tijd in beslag en zou het een pak handiger zijn moest dit simpeler zijn waardoor de drempel voor iedereen verlaagd wordt om dit te gebruiken.
Zo gezegd zo gedaan. De eerste vakantie na de installatie was de krokusvakantie. Eigenlijk wou ik naar het autosalon gaan met de app, maar het bleek een heel tijdrovende rit te worden om vanaf onze oprit naar de Heizel te raken. Dus hebben we dit maar afgeblazen. De krokusvakantie dus. Daar pikten we een dag uit en vertrokken we richting Oostende. Een dagje zee, een dagje om uit te waaien en met zijn drietjes te genieten. Niets gepland, het nodige mee en zo vertrokken we.
We hebben de auto genomen naar het station van Sint-Niklaas. Daar is een B-parking waar we konden parkeren met de mobiliteitsapp. De MOBIB-kaart voor de lezer houden en we konden binnen, plaatsje uitzoeken en parkeren maar. Buggy uit de auto, tas mee en richting het station. Wist je dat er vanaf de parking een paadje is naar het perron? Ik dus niet, bij deze weer iets bijgeleerd.
De tickets had ik eerder op de ochtend gekocht via de app, dat liep heel vlot. De twee tickets staan in een overzichtje en zijn makkelijk terug te vinden. Ook kun je ze bekijken zonder je wifi of mobiel internet aan te leggen, handig toch?
Wachten op de trein met een dolenthousiaste kleine meid die voor de eerste keer een echte trein nam en nee het is geen tram 😉 “Een tram is veel kleiner, hé mama?!” De trein op met de buggy bleek makkelijk te gaan, die buggy kwijtraken was een ander paar mouwen. Dan maar in het halletje met de nodige wisselingen van kant bij de verschillende haltes. Daar kan de app natuurlijk niets aandoen, maar de NMBS zou toch wat buggyvriendelijker mogen zijn. Genieten op de trein van een enthousiaste kleuter, zelf wat verder lezen op de e-reader, lekker ontspannende rit en we waren heel snel in Oostende. Eigenlijk niet sneller dan met de auto, maar het is eens iets anders.
Het station van Oostende zijn ze aan het verbouwen, maar we raakten overal gemakkelijk door. We zijn eerst naar de winkel geweest om onze picknick in te slaan. Picknicken lukt ook in de winter 😉 Tis wat minder warm, maar het lukt ook. Kleine meid en haar papa hebben dan een oude vissersboot gaan bezoeken. Mij zegt dat niet zoveel, sinds ik me opgesloten gevoeld heb in een onderzeeër. Kleine meid was heel enthousiast om die boot te gaan bezoeken, maar eens binnen temperde het enthousiasme. Ze was opeens bang, want er waren toch wel rare geluiden. Eens ze zich terug op haar gemak voelde, heeft ze wel van het culturele bezoekje genoten.
Hierna wandelden we richting de zeedijk en hebben we bij de bekende en beruchte rode stenen gegeten. Iets of wat uit de wind, maar het was toch nog frisjes. Eten in open lucht is altijd lekkerder en leuker. Daar kan ik nu eens wel van genieten, alleen de duiven moeten op een afstand blijven! Na de picknick wou kleine meid nog langs de zee wandelen. We hebben haar regelmatig gewaarschuwd dat we geen andere schoenen mee hadden, dat ze dus moest opletten dat ze geen natte voeten kreeg. Maar wie stond er op een bepaald moment met de rug naar de zee en met water in de schoenen? Niet kleine meid, maar ikzelf 🙁 Ja, lach maar! ‘t Was behoorlijk koud sop! Dan maar eventjes naar de winkelstraat om nieuwe schoenen 😉 Waarvoor de zee allemaal niet goed hé is.
We hebben dus de winkelstraat afgeslenterd en hierna zijn we op het gemak een pannenkoekje en warme chocomelk gaan drinken. Kleine meid vond het heel lekker en ze was heel blij dat ze eens een pannenkoek op restaurant kon gaan eten. Hierna hebben we nog wat gewandeld en zijn we terug richting het station gegaan.
Om 6 na 6 zijn we op de trein gestapt en zijn gestrand tussen Gent Sint-Pieters en Gent Dampoort. Blijkbaar was er een ongeval gebeurd met een vrachtwagen en de leidingen waren beschadigd. Nu, we konden niet verder. De trein is dan maar terug gereden naar Gent Sint-Pieters. Daar sta je dan met kleuter na een lange dag wandelen en een buggy. Gelukkig hadden we die mee zodat ze daarin kon om te rusten en zo konden we haar ook niet kwijtspelen tussen de menigte mensen. Alleen was daar dus geen lift of roltrap om van het perron af te raken. Dan maar de buggy de trappen afgedragen, handig… Hoe doen rolstoelpatiënten dat aan dat perron?! De meldingen gaven aan dat we over Brussel naar Mechelen moesten om zo in Sint-Niklaas te raken, want we konden niet verder dan Lokeren rijden. Maar waarom waren we dan in Gent als we eigenlijk feitelijk nog verder konden naar Lokeren?! Dat lijkt toch de meest evidente en meest korte oplossing qua tijd?! Nu blijkbaar kon dat dus niet. Gezien we nog tijd hadden om de trein te halen hebben we wat rondgeslenterd in het stationsgebouw, en opeens hoorden we dat er een trein naar Lokeren zou vertrekken, bij een stationsmedewerker hulp gaan vragen en inderdaad we konden naar Lokeren en daar zouden zeker genoeg pendelbussen staan wachten. Zo gezegd zo gedaan, wij op de trein richting Lokeren. Maar eerst nog even een koffie en twee chocomelks gekocht bij Starbucks. Een meisje die in Breda studeert, maar die eigenlijk nog maar 2 weken in Breda was en van Moskou kwam was net als wij gestrand. Alleen moest zij nog die avond in Breda raken. Maar we zagen zelf de tijd verder tikken…
Eens in Lokeren stapten we met een hele bende van de trein richting de pendelbussen die er niet stonden, goede organisatie NMBS. Het meisje hebben we onder de arm genomen, want ondertussen was haar laatste trein richting Breda ook vertrokken… Hulp van de stationsmedewerkers kreeg ze niet. Opeens was daar een bus, al snel zat deze helemaal vol en was er geen plaatsje meer voor ons. Dan was het wachten op de 2de bus, drammen voor een plaatsje. De koffer zelf openen om de buggy kwijt te kunnen en anderen hun valiezen. Wat een goeie service van die buschauffeur. Eens we op de bus zaten is die dan nog stilgevallen voor het rode licht. We dachten allemaal, o nee, niet dat ook nog. Gelukkig was het een fout van die chauffeur… In Sint-Niklaas toegekomen heb ik de chauffeur aangesproken om zelf zijn koffer te openen, die mag toch ook iets doen zeker? De buggy eruit, meisje mee en wij richting de auto.
Hier kwam de app terug van pas. Kaartje voor de lezer van de slagboom en we konden vertrekken, handig! We zijn richting huis gereden om kleine meid haar pyjama aan te doen en een tussenstop bij het toilet te maken en vervolgens richting Breda te rijden om het meisje af te zetten. Ze was dolblij dat ze uiteindelijk wel thuis geraakt was. Dan hebben we een hapje gegeten en zijn we terug naar huis vertrokken. Na middernacht lagen we zelf in ons bedje.
Kleine meid wou eens met de trein rijden, ze heeft een full option gekregen! Maar ze was wel steendood!
De app heeft die dag goed zijn dienst bewezen en we vonden het handig. Wat nog handiger zou zijn is dat de Mobib-kaart in de app verwerkt zou zitten zodat je enkel de app nodig hebt en niet nog een extra kaart hoeft mee te sleuren. 🙂
Ook ontbreken de kortingstarieven of meer-beurtenkaarten in de app, dit zorgt toch voor een kostenbesparing indien je meermaals, niet frequent, met de trein of bus reist.
