Deze maand was het mama’s maand. Mama werd er een jaartje ouder op. Kindjes vinden het plezant om te verjaren, om een jaartje bij te kunnen tellen op hun vingers. Ze kijken er al maanden op voorhand naar uit.
Dit jaar vond mama het precies een beetje minder plezant. Ze vertelde dat de achterdeuren uitgeput waren en dat ze een nieuwe voordeur zou krijgen. Ik begrijp er eigenlijk niets van. Ik ben nu drie en ik word dit jaar vier. Daar is toch niets van een voor- of achterdeur aan?!
Mama heeft me het dan even anders uitgelegd. Ik ben 3 en mama is nu 2 en nog een cijfertje. Bij mij staat er maar 1 cijfertje en bij mama 2. Maar bij mij zullen er ook nog 2 komen van zodra ik al mijn vingertjes gehad heb. Raar hé.
Nu, mama is dus 2 en wordt 3. Ik ben 3 en word 4 dit jaar, maar een andere maand. Ik moet dus nog eventjes wachten. Maar als ik 4 ben en kerstmis en nieuwjaar zijn gepasseerd, dan zal mama ook 4 worden (3+1). En dan wordt ik 5 en mama wordt dan het jaar erop ook 5 (3+2). Magisch hé. Volgens mama is dat echt puur toeval!
Mama is dus 3(0) dit jaar geworden, maar ze voelt haar nog steeds 29 hoor. 🙂 Mijn mama is nog altijd lief en ik zie mijn mama nog altijd graag. Dus zoveel is er niet veranderd. Enkel een nieuwe getalletje.
Mama’s verjaarsdagsfeestje en de cadeautjes komen er nog aan, we gaan dus nog vieren! Joehoe!!! Ik kijk er al naar uit om chipkes te eten, want taart… jah, dat is vies hé. En chocomousse ook trouwens. Bleh, niet voor Yentls. Geef mij maar die chipjes! Want dat is …. MMMMM heel heel lekker, toch?
