Er is van alles veranderd sinds de laatste blogpost en toch is alles nog gelijk gebleven eigenlijk. Het klinkt raar, maar ergens houdt het wel steek. Hierdoor spookt het al een paar weken in mijn hoofd over hoe ik de blog verder zal aanpakken. Op werkvlak hebben we sinds begin januari een nieuwe verantwoordelijke....
Rouwkaartjes en berichtjes, ik begreep de zin er niet van. Toch nam ik er telkens eentje mee naar een begrafenis. Dit uit beleefdheid naar de overledene en zijn of haar familie en omdat het iets sociaal aanvaard is door de maatschappij. Ik denk dat iedereen dit wel in één of andere schuif of kast...
Liefste Mama en Meetje, Ondanks dat het een maand geleden is, missen we jou nog steeds heel erg. We missen jou in de kleine en grote dingen. Gewoon eens een berichtje sturen, gewoon eens een kort telefoontje, een helpende hand bieden, elkaar moed inspreken, troosten, etc. In alles. Kleine meid had het gisteren moeilijk...
Zo’n drie weekends geleden hadden we Frits op bezoek. Hij kwam omdat kleine meid jarig was en hij haar verjaardag wou meevieren. Hij had zijn koffer en knuffel bij. Ook zijn minder goede manieren was hij niet in de klas vergeten 😉 ‘Handjes en voetjes steken we niet in de mond, Frits’. Kleine meid...
15 maart: Acedia (gemakzucht – traagheid – luiheid – vadsigheid) Hoe ga je om met de druk die van jongs af aan op kinderen (en dus ook hun ouder(s)) gelegd wordt. Doe je mee aan de ratrace of ben je meer mañana mañana? Toen Annelore van Compleet Geluk vroeg of ik mee wou bloggen over #ouderzonden,...